En toen gingen de kinderen weer naar school en ging de BSO weer open. Weliswaar nog even in aangepaste vorm omdat er veel kinderen nog niet of op andere dagen dan normaal naar de BSO komen en met allerlei andere regels dan normaal. Superfijn, maar ook wel weer even wennen.
De 10-jarige Thom vond zeker de eerste keer weer naar school en BSO erg spannend. Dat hij nu alleen op dinsdag komt en er geen klasgenootjes en vriendjes naar de BSO komen is erg wennen voor hem, hij richt vrijwel al zijn aandacht en energie naar mij en heeft me duidelijk meer nodig dan normaal. De 12-jarige Mats vindt het allemaal wel prima, hij gaat lekker zijn gang, doet precies wat hij normaal doet en als ik maar om zijn grappen lach is het voor hem prima. Machtelt blijft op de achtergrond en zit het grootste deel van de middag met haar neus in een Donald Duck, ondanks het kleine groepje komt ze pas los als de andere kinderen weg zijn en vertelt dan hele verhalen. Prikkelgevoelige Jaden moet weer wennen aan in de klas zijn met alle kinderen en prikkels om hem heen en aan alles wat nu anders is, aan het einde van de dag is hij dan ook vooral moe. Hij wil lekker hangen en niet teveel meer hoeven.
Zo voelt die eerste week voor ieder kind anders. Wel is aan alle kinderen te merken dat hoe zoekend sommigen ook zijn ze blij zijn weer op de BSO te zijn. De sfeer op de groep is goed, kinderen voelen zich al snel weer op hun gemak en samen vinden we onze weg in deze nieuwe situatie. Extra handen wassen zijn ze van school en thuis al gewend, de looproutes hebben ze zo door en dat papa en mama bij het ophalen nu buiten het hek blijven wachten is voor mijn oudsten ook geen enkel probleem. Sommige kinderen voelen zich nu ineens heel stoer en groot omdat ze niet meer opgehaald worden, zo grappig om te zien.
Kinderen zijn opeens heel vroeg en vrijwel tegelijk binnen. School is om 14.00u uit en wij vangen de kinderen pas om 15.00u op, na schooltijd blijven de kinderen dus nog een overbruggingsuurtje op school voordat ze naar mij komen. Dit overbruggingsuurtje vinden ze maar niets, zodra om vijf voor drie de poort naar de BSO opengaat (wij zitten naast school en ons plein grenst aan het schoolplein) staan de oudsten al te wachten. Dus extra veel tijd om voordat we gaan buitenspelen even gezellig bij te kletsen.
De groep is rustiger dan normaal, zowel in aantal als in energie. De eerste week wordt er dagelijks voorzichtig afgetast; wie is er wel, wie mist er, zijn er wel of geen vriendjes, met wie vind je aansluiting. Samen bespreken we wat we gaan doen. We werken nog even niet met cyclus activiteiten maar kijken per dag wat we willen doen. Dat we maar met een klein groepje zijn maakt het samen overleggen en beslissen makkelijker en zorgt ervoor dat we veel met de hele groep aan tafel spelletjes doen. Erg gezellig en zowel de kinderen als ik genieten daar volop van.
Dat er minder kinderen op de groep zijn geeft mij extra rust en ruimte om ieder kind de aandacht te geven die het nodig heeft. Bij iedereen op zijn eigen manier en in de mate die bij hem of haar past. Fijn om zo bij de kinderen die er nu zijn volop in te kunnen steken op verbinding.
Het enige dat we momenteel echt missen zijn de buitenactiviteiten. Normaal zijn wij in de lente een groot deel van de middag in het park te vinden en wordt er door de jongste BSO lekker op het plein gespeeld. Om wachtrijen tijdens het ophaalmoment te voorkomen hebben we besloten dit voorlopig niet te doen. Hoewel de kinderen deze maatregel prima begrijpen missen we het lekker in het park spelen wel enorm. Gelukkig hebben we tot nu toe nog geen enkele keer wachtrijen op het plein gehad dus hopelijk kan deze maatregel snel aangepast worden.
Voor nu genieten we enorm van het weer samenzijn op de groep, we hebben het gezellig, lachen, kletsen, stoeien, doen gek en hebben heel veel lol. Maar we kijken met zijn allen ook verlangend uit naar 8 juni, als alle kinderen weer volledig naar school gaan en weer normaal naar de BSO kunnen. Ik heb er nu al zin in, jullie ook?
Opdebso 