Inmiddels hebben we bijna 3,5 week sluiting erop zitten en zeker nog 3 te gaan. Ik mis de kinderen, mis mijn werk en verlang enorm naar het moment waarop de situatie weer ‘normaal’ wordt en ik weer gewoon mijn werk mag doen. Tot het zover is, is dit zo’n beetje wat ik zoal doe……
Natuurlijk bieden wij op het dagverblijf noodopvang aan ouders met vitale beroepen. We hebben op de BSO zo’n vier gezinnen die daar wekelijks gebruik van maken en gemiddeld twee BSO kinderen per dag (normaal zijn dit er op onze drukste dag 96!). Iedere middag hoeft er dus maar 1 pedagogisch medewerker te werken en tot nu toe werk ik iedere week dus 1 middagje, 3 uurtjes op de BSO.
Op die middagen probeer ik zoveel mogelijk het ‘normale’ BSO ritme aan te houden. Dus ik haal de kinderen op, we spelen een half uurtje buiten, eten fruit en limonade en doen dan een activiteit. Daarna nog even vrij spelen en dan is de middag weer voorbij. Hoewel ik er enorm van geniet om een middagje in de week aan het werk te zijn, is die ene middag gek genoeg ook het moment waarop ik mijn werk het meeste mis….
Het verschil met de normale situatie is zo groot! En ik mis de normale dingen, ik mis de drukte, ik mis de collega’s, ik mis het lawaai, ik mis de energie maar vooral mis ik mijn eigen groep. Ik mis ‘mijn’ pre-pubers, hun geklets, hun grapjes, hun tomeloze energie, hun geklets, het samen voetballen, spelen, stoeien, knuffelen, lachen en lol hebben. Wat zal ik daar van genieten als alles straks weer normaal is.
De uren die ik thuis ben, en dat zijn er nogal wat 😉, breng ik vooral lezend en achter mijn laptop door. Ik lees vakliteratuur over allerhande onderwerpen als het puberbrein, de werking van de hersenen van kinderen met autisme en het versterken van executieve functies. Voor mijn studie Pedagogiek lees ik , voor mijn gevoel duizenden, wetenschappelijke artikelen; over gedragsproblemen, opgroeien in een éénoudergezin en het belang van risicovol spel.
Daarnaast zit ik dus heel wat uurtjes achter de laptop (of met dit heerlijke weer in de tuin met de laptop op schoot zoals nu). Ik lees protocollen door, puzzel alvast met de kind planning voor de BSO na de zomervakantie, pas informatiebrieven aan, werk activiteiten uit, volg webinars, stuur drie keer in de week een activiteitentip naar de ouders van de BSO en schrijf papers voor mijn studie.
Van bloggen komt er zoals jullie vast merken gek genoeg niet zoveel. Er zitten ideeën genoeg in mijn hoofd, maar die ideeën omzetten naar een interessant, duidelijk en leesbaar stukje tekst wil nog niet zo lukken.
Al met al weet ik me prima bezig te houden, maar supersaai vind ik het wel. Dus terwijl ik zo goed mogelijk invulling probeer te geven aan deze situatie en mijn best doe om dagelijks te genieten en mooi momentjes te creëren, hoop ik vooral dat na 28 april de situatie weer normaal wordt…….
Hoe gaat het met jullie? Kunnen jullie je draai een beetje vinden in deze situatie en wat doen jullie zoal? Laat het me weten!
Opdebso 