Soms zijn er dagen dat het even niet loopt met een kind in de groep, hij zit zichzelf en anderen in de weg en je krijgt het niet makkelijk opgelost. Alweer een tijd geleden had de 11-jarige Timo zo’n dag. (Voordat je verder leest; de namen die ik hier gebruik zijn in verband met de privacy niet de echte namen van de kinderen)
Het is dinsdag en Timo is vandaag nogal lichtgeraakt. Hij heeft die nacht slecht geslapen en heeft een korter lontje dan normaal De 9-jarige Floris zat gisteren al een beetje op een zenuw bij hem en vandaag is het nog erger. Timo kan echt niets van hem hebben maar kan hem zelf ook niet met rust laten dus iedere paar minuten liggen die twee overhoop. Daarnaast zit Floris min of meer aan Timo vastgeplakt, Timo kan bijna geen stap verzetten of Floris volgt hem. Op momenten dat Timo met mij en/of zijn vriend Thijs aan het praten is wurmt Floris zich er iedere keer weer tussen. Floris aanspreken heeft geen effect en hoewel Timo erg zijn best doet lukt hem steeds minder goed om op een aardige manier op te reageren.
Na het eten komt Timo even lekker naast mij op de bank zitten, hij heeft echt even een moment zonder de andere kinderen nodig. Langzaamaan ontspant hij een beetje maar als ik even naar de andere groep loop gaat het toch weer fout. Overal liggen stiften en de jongens zijn boos. Als ik doorvraag komt er geen zinnig antwoord uit, alles wat de jongens nog doen is elkaar beschuldigen. Ik neem Timo even mee de gang op en vraag hem nogmaals wat er gebeurt is met de toevoeging dat ik graag ook wil horen wat hij zelf gedaan heeft. Wat blijkt, Timo had zijn voeten op onze yogabal liggen, Sander en Floris pakten de bal van hem af, Timo werd kwaad en gooide de bal bovenop de stiften van de anderen……..
Als ik naar Timo kijk zie ik een boze maar vooral ook verdrietige jongen, hij doet zo zijn best het goed te doen maar het lukt hem niet meer. Hij wordt op dit moment echt gek van de jongere jongens. We laten de anderen even doen en gaan aan tafel lekker thee drinken met zijn tweetjes en Thijs, zijn vriend. Ondertussen ben ik druk aan het nadenken hoe ik Timo kan helpen zijn frustratie kwijt te raken. Al snel heb ik een idee, niet meer praten we gaan iets doen. We gaan zo hard mogelijk tegen een voetbal aantrappen! Ik stel aan Timo voor om straks lekker naar buiten te gaan en zo hard mogelijk tegen een voetbal aan te gaan trappen. Timo begint bij het idee meteen te stralen maar hoe zit het dan met de jonkies?? Ik zeg tegen hem dat alleen wij drieën gaan voetballen de jongere jongens mogen in de zandbak een vulkaan te gaan maken zodat we als die klaar is het proefje met de vulkaan kunnen doen. Alleen al bij het idee begint Timo te stralen en zie ik hem opgelucht ademhalen; geen straf, geen gemopper maar hij mag lekker gaan voetballen.
Eenmaal buiten trappen we heerlijk tegen de bal aan. Zo hard mogelijk tegen de muur, of zo hoog mogelijk zodat hij onze muur over gaat en via de muur van school weer op ons plein belandt. Ondertussen hebben we de grootste lol, we plagen en lachen. Na een kwartiertje komt Timo voor mij staan; ‘Ik denk dat mijn frustratie nu wel weg is’. We schieten met zijn drietjes nog een rondje op de lat en dan zoekt Timo vrolijk de jongere jongens weer op om te kijken hoe het met hun vulkaan gaat.
Door met Timo te gaan voetballen kon letterlijk de frustratie uit zijn lijf waardoor hij ontspande en weer lekker mee kon draaien in de groep. Daarnaast was het voor hem fijn en waardevol om even alleen met de oudsten iets te doen zonder rekening te houden met de jongere jongens. Het leeftijdsverschil met de rest van de groep is soms gewoon te groot. Voor de jongere jongens was het ook goed om even zich niet te richten op de oudsten maar gewoon met leeftijdsgenoten te spelen. Ook Floris kon zo even ontspannen en zijn eigen ding doen zonder indruk te willen maken op Timo. Het was zo fijn om de lucht in de groep te kunnen klaren zonder te mopperen of lange gesprekken te voeren en daarna was er ruimte om weer gezellig met de hele groep iets te gaan doen. Zo gingen zowel de kinderen als ik zelf toch met een fijn gevoel naar huis die dag.
Foto is van Pixabay
Opdebso 